- ӱгынчаш
- Г. й ӹг ӹ́нз ӓш-ам икать; издавать отрывистые звуки, вызванные судорожным сокращением диафрагмы. Ӱгынчаш тӱҥалаш начинать икать.□ – Уке, мӧҥгыш огыл... Ик! – ӱгынчеш Майра. – Керемет Чопи деке соптыртатем. П. Корнилов. – Нет, не домой... Ик! – икает Майра. – К проклятому Чопи ковыляю. – Йолташ-шамычым армийыш ужатышна, – Валик ӱгынчеш. А. Тимофеев. – Друзей проводили в армию, – икает Валик.// Ӱгыч (ӱгынчын) колташ икнуть. Мичу ӱгыч колтыш. Мичу икнул.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.